Μήνυμα του Μιχάλη Αγγελόπουλου για την 110η επέτειο της Ενώσεως της Σάμου με την Ελλάδα

Ημέρα με τη δική της, σπουδαία σημασία, για τη Σάμο, τον ελληνισμό και τη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας είναι, πάντοτε, η 11η Νοεμβρίου, που σηματοδοτεί την Ένωση του νησιού μας με την Ελλάδα μετά από μια σκληρή, ανένδοτη, επίμονη και επίπονη προσπάθεια, κυρίως υπό την καθοδήγηση του εμβληματικού Θεμιστοκλή Σοφούλη.

Εκείνη τη σημαδιακή ημέρα, πριν 110 χρόνια, η χώρα μας δε μεγάλωσε απλώς σε έκταση. Ούτε πρόσθεσε, απλώς, ένα ακόμη προπύργιο αυθεντικής ελληνικής συνείδησης στον κρίσιμο αυτό χώρο.

Στις 11 Νοεμβρίου του 1912, η Ένωση της Σάμου με την Ελλάδα ή, μάλλον, η επανένωση για την ακρίβεια, σφράγισε και πάλι, με τον πλέον ηχηρό τρόπο, μια πολιτιστική, πολιτισμική και ιστορική συνέχεια δεκάδων αιώνων, σ’ ένα σημείο του Αιγαίου που μόνον οι Έλληνες δικαιούνται να ονομάζουν “γαλάζια πατρίδα” τους. Η περίοδος εκείνη αναδεικνύει δεκάδες χρήσιμες και εξαιρετικά διδακτικές προσωπικές και συλλογικές , όπως, επίσης και πολλές πολιτικές, αλλά και διπλωματικές ιστορίες, που δεν πρέπει να σβήσουν από τη μνήμη μας.

Είναι ιστορίες-φάρος για το τι -και πώς ακριβώς – μπορεί να επιτύχει ο ελληνικός λαός ενωμένος και αφοσιωμένος σ’ έναν κοινό στόχο. Για το πόσα και τι μεγέθους και δυσκολίας εμπόδια μπορεί να ξεπεράσει, όταν συνταχθεί με σύμπνοια και διάθεση πραγματικής συνεργασίας σ’ ένα σκοπό υψηλό και ιερό, όχι μόνο με τη στενή, αλλά με την ευρύτερη έννοια της λέξης.

Στις ταραγμένες μέρες μας και σ’ ένα Βορειοανατολικό Αιγαίο που, κυρίως από την εποχή της μεγάλης προσφυγικής/μεταναστευτικής κρίσης και μετά, αντιμετωπίζει πολύ κρίσιμα ζητήματα σε πολλά επίπεδα, μια μέρα όπως η σημερινή αποκτά ακόμη μεγαλύτερο συμβολισμό και σημασία. Οι προκλήσεις των καιρών μας είναι πολλές, πολυεπίπεδες και περίπλοκες, ειδικά για τη Σάμο και τα υπόλοιπα ακριτικά νησιά μας.

Η αντιμετώπισή τους δε μπορεί να αφορά πρόχειρες και μονοσήμαντες αναγνώσεις των γεγονότων. Το παράδειγμα που πριν από 110 χρόνια έδωσε λαός και κλήρος της Σάμου υπό την ηγεσία ενός πεφωτισμένου πολιτικού άντρα όπως ο Σοφούλης, που έβαλε το συλλογικό καλό πάνω από κάθε προσωπική επιδίωξη και φιλοδοξία, είναι ζωντανό και πολύ δυνατό! Και ως ηθικό παράδειγμα και πολιτικό μήνυμα, αλλά και ως οδικός χάρτης για την ορθή και αποτελεσματική διαχείριση καταστάσεων που έμοιαζαν ως και αξεπέραστες.

Η σημερινή μέρα είναι, έτσι, ημέρα υπερηφάνειας και χαράς, αλλά, επίσης και αφορμή για σοβαρό στοχασμό και περισυλλογή. Η μεγαλύτερη χρησιμότητα της Ιστορίας είναι ότι κάνει το χθες χρήσιμο για το σήμερα και, πολύ περισσότερο, το αύριο. Και η 11η Νοεμβρίου του 1912 αποτελεί ένα λαμπρό, πολύ χαρακτηριστικό, αλλά και πολύ ξεχωριστό τέτοιο παράδειγμα.

Μιχάλης Αγγελόπουλος