Όπως όλα δείχνουν οδηγούμαστε σταθερά και αποφασιστικά στο τέλος της διαδρομής που ξεκίνησε εκείνο το ηλιόλουστο πρωϊνό της 23 Απριλίου 2010, από το πανέμορφο και γαλήνιο Καστελόριζο. Από το φώς της ανατολής που έλουζε εκείνη την ημέρα τον πρωθυπουργό της χώρας τον κ. Γ.Παπανδρέου, θα καταλήξουμε στη φωτιά και το σκότος στο οποίο βυθίζεται η χώρα μετά από 6 χρόνια συνεχούς λεηλασίας από τους πιστωτές της, το πολιτικό προσωπικό της και τους πολίτες που με τις επιλογές τους έφθασε η χώρα εδώ. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί και το μεταναστευτικό πρόβλημα του οποίου ο λογαριασμός αναμένεται να αγγίξει εώς και 4 δις ευρώ ετησίως.
Κοντεύει λοιπόν η ώρα της κρίσης, η ώρα του λογαριασμού. Και ο λογαριασμός θα είναι πολύ μεγάλος. Όμως για οτι γίνει θα φταίμε εμείς οι πολίτες με τις επιλογές που μέχρι τώρα κάναμε και όχι το πολιτικό προσωπικό. Διότι ο καθένας κάνει τη δουλειά του κατά τα συμφέροντα του… Και όπως λένε οι Αμερικανοί, «αν με κοροϊδέψουν μια φορά, ντροπή τους· αν με κοροϊδέψουν δυο φορές, ντροπή δική μου…»
Πλέον σαν λαός δεν έχουμε άλλα περιθώρια λαθών και ελιγμών. Με μια οικονομία που δεν παράγει τίποτα πια, με μηδενική αυτάρκεια και το μεταναστευτικό πρόβλημα αφημένο στον αυτόματο πιλότο το «ατύχημα», είναι θέμα χρόνου. Η μόνη επιλογή που έχουμε ως πολίτες, είναι να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του απέναντι στην πατρίδα μας. Την πατρίδα που είναι πλέον βορρά των τραπεζιτών, των μηδενιστών και των διαφόρων που ψάχνουν Ελντοράντο επιδομάτων στας Ευρώπας.
Για οτι έρχεται θα φταίμε εμείς ως λαός διότι οτι έχει γίνει, εξ ονόματος μας έγινε.
Ας προβληματιστούμε, ας κάνουμε την αυτοκριτική μας, ας μετανοήσουμε για τα λάθη μας, αν πραγματικά θέλουμε η Ελλάδα να ζήσει.
Καλή Ανάσταση αδέλφια!
