Το παρόν άρθρο γράφθηκε από τον Τζώρτζ Σόρος στις 28/9/15 και είναι ακριβής μετάφραση του αγγλικού κειμένου. Μετά τον σάλο που έχει ξεσπάσει από τη διαρροή όλων των εγγράφων των οργανισμών που σχετίζονται με τον δισεκατομμυριούχο φιλάνθρωπο επενδυτή (βλέπε εδώ), αποκτά ξεχωριστή σημασία διότι, αν και ενός έτους, είναι πολύ επίκαιρο.
ΑΡΘΡΟ
Η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί για την μή ύπαρξη μιας κοινής πολιτικής ασύλου, ή οποία έχει μετατρέψει τη φετινή εισροή προσφύγων από διαχειρήσιμο πρόβλημα, σε μία ακόμα πολιτική κρίση. Παρατηρείται το φαινόμενο ευρωπαϊκά κράτη να λειτουργούν εγωϊστικά υπέρ των δικών τους συμφερόντων, βλάπτοντας τα συμφέροντα άλλων κρατών μελών της ΕE. Η κατάσταση αυτή οδήγησε σε έναν πανικό τους πρόσφυγες, την κοινή γνώμη και τις υπεύθυνες Αρχές για την επιβολή του Νόμου και της Τάξης . Οι αιτούντες άσυλο, όμως, είναι τα κύρια θύματα του πανικού αυτού.
Η Ε.Ε. χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης. Ένα σχέδιο το οποίο να επαναπροσδιορίζει τη διαχείρηση των ροών των αιτούντων άσυλο, ώστε αυτές να γίνονται σε συνθήκες τάξης και ασφάλειας, αλλά και με ρυθμό, που θα δίνει τη δυνατότητα στην Ευρώπη να τις απορροφά. Για να είναι αποτελεσματικό το σχέδιο αυτό, θα πρέπει να επεκταθεί και εκτός των συνόρων της Ευρώπης. Είναι φθηνότερο και δημιουργεί λιγότερα προβλήματα να παραμένουν όσοι πρόκειται να αιτηθούν άσυλο στην τοποθεσία που βρίσκονται.
Η πρώτη προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, πρέπει να είναι η μοίρα του Συριακού λαού, που βρίσκεται στο επίκεντρο της σημερινής κρίσης. Όμως και οι αιτούντες άσυλο οι οποίοι προέρχονται από άλλες χώρες δεν πρέπει να αφεθούν στην τύχη τους. Παρομοίως, ένα Ευρωπαϊκο σχέδιο θα πρέπει να συνοδεύεται από μια οικουμενική (global) δράση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και τη συμμετοχή των κρατών που συμμετέχουν στον Οργανισμό.
Κάτι τέτοιο θα διένειμε ισομερώς τα βάρη της Συριακής κρίσης σε ένα μεγάλο αριθμό κρατών, ενώ, ταυτόχρονα, θα θεσπίζονταν παγκόσμια πρότυπα αντιμετώπισης της εξαναγκαστικής μετανάστευσης (forced migration) γενικότερα.
Ακολουθούν τα έξι μέρη του ολοκληρωμένου σχεδίου:
- Η Ευρώπη πρέπει να δεχθεί τουλάχιστον ένα εκατομμύριο αιτούντες άσυλο ανά έτος, για ένα προβλεπόμενο διάστημα (foreseeable future).Για να γίνει αυτό όμως, θα πρέπει τα βάρη να μοιρασθούν με δίκαιο τρόπο. Αυτή η αρχή εξασφαλίσθηκε κατά τη σύνοδο της περασμένης Τετάρτης (Έκτακτη Σύνοδος Κορυφής στις 23 Σεπτεμβρίου για τους μετανάστες). Η επαρκής χρηματοδότηση είναι κρίσιμη. Η Ε.Ε. θα πρέπει να παράσχει 15.000 ευρώ τον χρόνο ανά αιτούντα άσυλο, για μια περίοδο δύο ετών, ωστε να συνδράμει στην εύρεση κατοικίας από μέρους του, στις παροχές υγείας και στο κόστος της εκπαίδευσής του. Η χρηματοδότηση των αιτούντων άσυλο, θα καταστήσει αυτούς ελκυστικούς για τα κράτη- μέλη της ΕΕ.
Η δαπάνη αυτή θα χρηματοδοτηθεί με την έκδοση μακράς διάρκειας Ευρωομολόγων, κάνοντας χρήση της άριστης πιστοληπτικής ικανότητας της ΕΕ και θα έχει θετικό- αναζωογονητικό αντίκτυπο στην Ευρωπαϊκή Οικονομία. Είναι εξίσου σημαντικό να επιτραπεί τόσο στα κράτη όσο και στους αιτούντες άσυλο, να εκφράσουν τις προτιμήσεις τους, με τη χρήση όσο το δυνατόν λιγότερο εξαναγκαστικών πολιτικών. Το να επιτραπεί στους αιτούντες άσυλο να πάνε εκεί που επιθυμούν – και εκεί οπου είναι επιθυμητοί-είναι προϋπόθεση επιτυχίας του όλου εγχειρήματος. - Η ΕΕ πρέπει να ηγηθεί της παγκοσμίου προσπάθειας να δωθούν οι απαραίτητοι πόροι στο Λίβανο, την Ιορδανία και την Τουρκία ώστε να ενισχυθούν οι πρόσφυγες που βρίσκονται στις χώρες αυτές. Μέχρι τώρα, ακόμα και για το σκοπό των βασικών αναγκών, μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της απαραίτητης χρηματοδότησης έχει συγκεντρωθεί. Αν συμπεριληφθούν η εκπαίδευση, η εξειδίκευση και άλλες βασικές ανάγκες, το μέσο ετήσιο κόστος ανά πρόσφυγα ανέρχεται σε 5.000 ευρώ ή 20 δισεκατομύρια ευρώ συνολικά. Η ευρωπαϊκή βοήθεια προς την Τουρκία σήμερα ανέρχεται, παρότι διπλασιάστηκε την περασμένη εβδομάδα (Έκτακτη Σύνοδος Κορυφής στις 23 Σεπτεμβρίου για τους μετανάστες), σε μόλις 1 δις ευρώ. Επιπρόσθετα, η ΕΕ πρέπει να συνδράμει ώστε να δημιουργηθούν Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ), οι οποίες θα έχουν προνομιακό εμπορικό στάτους στην ευρύτερη περιοχή. Οι ζώνες αυτές θα περιλαμβάνουν την Τυνησία και το Μαρόκο, ωστε να προσελκύσουν επενδύσεις και να συνδράμουν στην δημιουργία θέσεων απασχόλησης, τόσο για τους ντόπιους, όσο και για τους πρόσφυγες.
Η ΕΕ πρέπει να θεσπίσει μια χρηματοδότηση ύψους 8-10 δισεκατομμυρίων ανά έτος για τις χώρες που βρίσκονται στο μέτωπο του προσφυγικού, με τη συγχρηματοδότηση των ΗΠΑ και άλλων χωρών. Αυτό το ποσό, θα μπορούσε να προστεθεί στο λογαριασμό μακροπρόθεσμων ομολόγων που θα εκδοθούν για την ενίσχυση των αιτούντων άσυλο. - Η ΕΕ πρέπει άμεσα να θεσμοθετήσει μια κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασύλου, μια κοινή Υπηρεσία Μετανάστευσης και τέλος μια Ευρωπαϊκή Υπηρεσία φύλαξης Συνόρων. Το υπάρχον «μωσαϊκό» των 28 διαφορετικών συστημάτων ασύλου δεν λειτουργει. Είναι ακριβό, αναποτελεσματικό και παράγει αντιφατικά αποτελέσματα αναφορικά με το ποιος τελικά κρίνεται οτι δικαιούται ασύλου. Η νέα υπηρεσία θα συντελούσε στον εξορθολογισμό των διαδικασιών, θα καθόριζε κοινούς κανόνες στα θέματα εργασίας και επιχειρηματικότητας και σταθερές παροχές. Θα ανέπτυσε μια αποτελεσματική, με σεβασμό στα δικαιώματα των μεταναστών που δεν δικαιούνται ασύλου πολιτική επιστροφής.
- Πρέπει να δημιουργηθούν από την Ελλάδα και την Ιταλία, ασφαλή κανάλια για τη διοχέτευση των αιτούντων άσυλο στις χώρες που αυτοί επιθυμούν. Αυτό είναι σημαντικό, για να σταματήσει ο πανικός που επικρατεί. Το επόμενο βήμα είναι να επεκταθούν οι ασφαλείς διαδρομές προς τις χώρες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, μειώνοντας έτσι τους αριθμούς των ατόμων που αποφασίζουν να επιχειρήσουν το επικίνδυνο πέρασμα της Μεσογείου. Αν οι αιτούντες άσυλο γνωρίζουν εκ των προτέρων οτι έχουν καλές πιθανότητες να φθάσουν στην Ευρώπη, είναι πολύ πιθανότερο να μείνουν εκεί που βρίσκονται. Αυτό προϋποθέτει τη διαπραγμάτευση με τις χώρες της πρώτης γραμμής-με προτεραιότητα στην Τουρκία – σε συνεργασία με την Υπηρεσία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, ωστε να δημιουργηθούν κέντρα αιτήσεων ασύλου στις χώρες αυτές.
- Οι επιχειρησιακές και οικονομικές διαδικασίες που θα αναπτυχθούν από την ΕΕ, θα πρέπει να οδηγήσουν στη θεσμοθέτηση παγκοσμίων προτύπων διαχείρισης των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών.
- Τέλος, για να απορροφηθούν και να ενταχθούν άνω του ενός εκατομμυρίου αιτούντων άσυλο ανά έτος, η ΕΕ θα πρέπει να κινητοποιήσει τον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή οι ΜΚΟ, οι εκκλησιαστικές ομάδες και οι επιχειρήσεις, να λειτουργήσουν ως χορηγοί. Αυτό θα απαιτήσει εκτός από επαρκή χρηματοδότηση, ανθρώπινους και τεχνολογικούς πόρους που θα «ταιριάξουν» τους μετανάστες με χορηγούς.
Η Έξοδος από την κατεστραμμένη από τον πόλεμο Συρία, δεν έπρεπε να μετατραπεί σε κρίση. Ήταν πασιφανές οτι θα λάβει χώρα εδώ και καιρό, οπότε υπήρχε η δυνατότητα αυτή να καταστεί διαχειρίσιμη από την Ευρώπη και τη Διεθνή Κοινότητα. Ο Ούγγρος Πρωθυπουργός, Βίκτορ Ορμπάν έχει δημιουργήσει και αυτός ένα σχέδιο έξι σημείων ως απάντηση στην κρίση. Αλλά το σχέδιο αυτό υποβιβάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών, αφού δίνει προτεραιότητα στην ασφάλεια των συνόρων, απειλεί να διαιρέσει την ΕΕ, αφού αποκηρύσσει τις αξίες πάνω στις οποίες αυτή βασίσθηκε και παραβιάζει τους νόμους που διέπουν τη διακυβέρνηση της.
Η ΕΕ πρέπει να απαντήσει στην κρίση, με μια γνήσια Ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου, που θα βάλει τέλος στον πανικό και στον ανθρώπινο πόνο.
