Το παρόν άρθρο γράφτηκε πρίν από περίπου 10 μήνες (Οκτωβριος του 2015), κατά την έναρξη της Ρωσικής εμπλοκής στον πόλεμο που διεξάγει το κράτος της Συρίας εναντίον των μισθοφόρων τζιχαντιστών, τους οποίους υποστηρίζει η Δύση και τα Σουνίτικα-Σαλαφιστικά βασίλεια του Περσικού Κόλπου. Λόγω της διαφαινόμενης απελευθέρωσης και του τελευταίου κομματιού του Χαλεπίου,αλλά και της αλλαγής στάσης της Τουρκίας η οποία φαίνεται να έχει συμβάλλει στην επιμελητειακή εξουθένωση των τζιχαντιστών που λυμαίνονται μέρος του Χαλεπίου, το αναρτούμε και πάλι, λόγω του ενδιαφέροντος που παρουσιάζει. Αν τελικώς απελευθερωθεί το Χαλέπι από τους δήθεν μετριοπαθείς αντάρτες που υποστηρίζονται από τους Δυτικούς, οδεύουμε προς τη λήξη του Συριακού πολέμου και την δημιουργία του νέου πολυπολικού κόσμου, τα βασικά στοιχεία του οποίου περιγράφονται στο δεύτερο μέρος. Στην αναδυόμενη αυτή τάξη, οικονομική-πολιτική-στρατηγική, κεντρικό ρόλο θα έχει και το Ιράν, όπως φαίνεται και από την παραχώρηση της αεροπορικής βάσης του Χαμαντάν, που βρίσκεται στα δυτικά της χώρας, πλησίον των συνόρων με το Ιράκ. Στην περίπτωση δε, που παρουσία των Ρώσων γίνει πιο μόνιμη, τότε θα πρέπει να αποκλειστεί κάθε σκέψη για επέμβαση των Αμερικανών εναντίον του Ιράν στο μέλλον, ειδικά αν στις εκλογές του Νοεμβρίου γίνει πρόεδρος η Χίλαρυ Κλίντον. Εκτός και εάν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να αυτοκτονήσουν· αυτοί και όλος ο πλανήτης μαζί τους….
ΑΡΘΡΟ
Η Ρωσία, μετά την αποστολή πεζοναυτών, στρατιωτικού υλικού και αεροπλάνων στη Συρία, που ήδη κάνουν την μεγάλη διαφορά στο πολεμικό θέατρο της χώρας, κατεβάζει τώρα και ολόκληρη αρμάδα στην Ανατολική Μεσόγειο και συγκεκριμένα στην περιοχή μεταξύ Κύπρου και Συρίας.
Στις ναυτικές ασκήσεις , την πραγματοποίηση των οποίων ανεκοίνωσε το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας για τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο , συμμετέχουν η ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου, το καταδρομικό «Μόσχα» (Moskva), το κατασκοπευτικό Donuzlav, το αντιτορπιλικά Kulakov, Smetlivy, καθώς και μεγάλος αριθμός αποβατικών σκαφών και φρεγατών, θα πραγματοποιηθεί, δε, πληθώρα ασκήσεων μάχης με διάφορα σενάρια.
Οι ασκήσεις δείχνουν οτι οι Ρώσοι με τους συμμάχους τους ( Κίνα, Ιράν, CSTO) είναι αποφασισμένοι να «τελειώνουν» με τους Ισλαμιστές – Ουαχαμπίτες στη Συρία, για διάφορους λόγους.
Ο πρώτος είναι οτι αν «πέσει» ο Άσαντ, πέραν της ολοκληρωτικής γενοκτονίας όσων δεν είναι Μουσουλμάνοι Σουνίτες που θα λάβει χώρα στη Συρία (το μόνο φιλελεύθερο Αραβικό κράτος της Μέσης Ανατολής), οι Αμερικανοί με τους συμμάχους τους, τα Αραβικά Ουαχαμπιτικά βασίλεια του Κόλπου, θα κατασκευάσουν αγωγό αερίου από το Κατάρ που θα διασχίζει τη Συρία και θα καταλήγει στην Τουρκία.
Η κατασκευή του αγωγού αυτού θα «πετούσε» έξω τους Ρώσους από την Ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας με σοβαρές για τη Ρωσία συνέπειες. Θα εμπόδιζε και το Ιράν από την κατασκευή ενός αντίστοιχου αγωγού, που θα κατέληγε όμως στα Μεσογειακά παράλια της Συρίας. Για το λόγο αυτό βλέπουμε το Ι.Κ. να προσπαθεί να εδραιωθεί σε περιοχές από όπου θα περνούσε ένας τέτοιος αγωγός.
Ένας δεύτερος λόγος είναι οτι αν η Ρωσία δεν «τελειώσει» τους Ισλαμιστές στη Συρία , θα πρέπει να το κάνει αυτό εντός της επικράτειας της. Μην ξεχνάμε οτι στη Συρία αυτή τη στιγμή πολεμούν χιλιάδες Τσετσένοι. Το αυτό ισχύει αναλογικά και με την περίπτωση της Κίνας, λόγω των Ουϊγούρων, μιας Τουρκογενούς μειονότητας με αποσχιστικές τάσεις, που ζεί στην Δυτική Κίνα, μια περιοχή στρατηγικής σημασίας για τη χώρα (ανατολικό Τουρκιστάν) καθως από εκεί περνούν οι αγωγοί αερίου από τη Κεντρική Ασία, τροφοδοτόντας το 20% των ενεργειακών αναγκών της Κίνας. Στην ίδια περιοχή εξορύσσονται 36.000.000 τόνοι αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου ανά έτος. Την πρωτοκαθεδρία στα χτυπήματα στην Κίνα την έχει το «Ισλαμικό Κίνημα του Τουρκιστάν» , το οποίο υποστηρίζεται ποικιλλοτρόπως από τους Τούρκους, προκαλώντας τη μήνι των Κινέζων, και το οποίο μέχει λάβει μέρος σε πολλές μάχες στη Συρία όπως στην κατάληψη του Τζισρ Αλ Σιγκούρ (δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε) και της αεροπορικής βάσης Αμπού Ντουχούρ.
Γενικά, ο πόλεμος στη Συρία αφορά όλες τις χώρες τις Κεντρικής Ασίας, αφού συμμετέχουν στο πλευρό των ισλαμιστών υπήκοοι των χωρών αυτών και μια θετική για αυτούς έκβαση του πολέμου, θα σήμαινε τη συνέχεια αυτού στις χώρες που έλκουν τη καταγωγή τους.
Χαρακτηριστική, επίσης, είναι η περίπτωση του Τατζίκου Αρχηγού των Ειδικών Δυνάμεων της Αστυνομίας του Τατζικιστάν που αυτομόλησε στο Ι.Κ. και η περίπτωση αυτών των Αζέρων μαχητών που όμοιοι τους υπάρχουν πάρα πολλοί. Καμμία χώρα σε αυτή την περιοχή δεν είναι ασφαλής από τον ισλαμικό εξτρεμισμό, που ανέχονται, αν δεν τον καλιεργούν, οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους.
Πρέπει να τονιστεί οτι, αν πέσει η Συρία θα αναφλεγεί ολόκληρη η Κεντρική Ασία και το στρατηγικό σχέδιο Κίνας-Ρωσίας για την οικονομική ενοποίηση της Κεντρικής Ασίας τινάζεται στον αέρα. Υπενθυμίζεται επίσης, οτι τα βορειοανατολικά σύνορα της Συρίας απέχουν απο τα νότια σύνορα της Ρωσίας λιγότερο από 700 χλμ.
Το διακύβευμα λοιπόν στη Συρία είναι ο έλεγχος της Ευρασίας. Του πιο πλούσιου «νησιού» του πλανήτη. Κατά τον Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι ( δημιουργός των Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν στη δεκαετία του 1980 και ένας από τους δημιουργούς της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής), αυτός που θα ελέγξει την Ευρασία είναι και ο κυρίαρχος της Μεγάλης Σκακιέρας .
Για αυτόν το λόγο Ρωσία, Ιράν,Κίνα, και οι χώρες της Κεντρικής Ασίας έχουν κάθε λόγο επέμβασης στη Συρία και θα το κάνουν. Θα το κάνουν διότι έχουν αποφασίσει οτι θα προχωρήσουν χωρίς την Δύση και δε θα αφήσουν κανένα και για τίποτα να καταστρέψουν τον ζωτικό τους χώρο.
Για τη Ρωσία, η Συρία είναι ένα δεύτερο Στάλινγκραντ.
Λαμβάνοντας υπόψη το δόγμα Μπρεζίνσκυ, αλλά και προγενέστερων γεωπολιτικών στοχαστών όπως ο Χάλφορντ Μακίντερ, στόχος των Αμερικανών αλλά και της Βρετανικής αυτοκρατορίας παλαιότερα, είναι ο έλεγχος και ο περιορισμός των Ευρασιατικών δυνάμεων. Μέχρι τον Β΄ΠΠ τον έλεγχο αυτό τον ασκούσε η Βρετανία για 400 ολόκληρα χρόνια (1602- 1922) και κατόπιν του Β΄ΠΠ οι ΗΠΑ. Ο έλεγχος και περιορισμός επιτυγχάνονταν με την αδιαμφισβήτητη υπεροχή και κυριαρχία επί των θαλασσίων οδών μέσω του οποίου γινόταν και γίνεται και σήμερα ως ένα βαθμό το παγκόσμιο εμπόριο.
Στο απώγειο της, η Αγγλική Αυτοκρατορία ήλεγχε με 300 πλοία και 30 βάσεις τις θαλάσσιες λεωφόρους του εμπορίου. Οι βάσεις αυτές ήταν στρατηγικά τοποθετημένες στην περιφέρεια της Ευρασιατικής «νήσου» και έκοβαν κάθε πρόσβαση της Αυτοκρατορικής επίσης Ρωσίας επί των θαλασσίων οδών.
Η είσοδος ανταγωνιστών, η πρόοδος της τεχνολογίας που ανέβασαν το κόστος διατήρησης ολοένα και μεγαλύτερων στόλων προξένησαν την κατάρρευση της Αγγλικής κυριαρχίας. Το 1955 οι ΗΠΑ για να ελέγχουν την περιφέρεια της Ευρασίας (Κίνα – Ρωσία), είχαν 450 βάσεις σε 36 χώρες. Το 1990, διέθεταν 700 βάσεις, μια αεροπορική δύναμη με 1800 αεροσκάφη και 600 περίπου πλοία, μεταξύ των οποίων πολλά πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα και υποβρύχια και άνω των 1000 βαλλιστικούς πυραύλους.
Πορά την οριστική νίκη των ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο, η στρατηγική βαρύτητα της Ευρασίας δεν εξαλείφθηκε. Απόδειξη αυτού είναι οτι από το 1990 εξακολουθεί και υφίσταται Αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην ευρύτερη περιοχή. Και με οποιοδήποτε κόστος. Ιράκ, Αφγανιστάν, Σ.Αραβια, Ιορδανία, έχουν βάσεις των ΗΠΑ.
Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν στα οποία η Αμερική με τεράστιο κόστος εδραιώνει την παρουσία της στην περιφέρεια τις Ευρασίας, για να ελέγξει απόλυτα όλες τις θαλάσσιες οδούς, συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο στην καρδιά της ηπείρου. Ένα γεωπολιτικό Big Bang . Με οραματιστές τον Β.Πούτιν ( ο οποίος αναδεικνύεται ως ο σπουδαιότερος πολιτικός στο διεθνές στερέωμα μετά τον Ψυχρό Πόλεμο) και τον Σι Τζινπίνγκ, αργά, αλλά σταθερά και με επιμονή έχει χτιστεί ένα πολύπλοκο, αλληλοδιασταυρούμενο και αλληλοσυμπληρούμενο δίκτυο το οποίο εγγυάται την ασφάλεια των μελών του, την οικονομική ανάπτυξη και διασύνδεση τους. Το δίκτυο αυτό αποτελείται από τους κάτωθι οργανισμούς:
- BRICS (Brazil, Russia, India, China, and South Africa)
- SCO (Shanghai Cooperation Organization) Οργανισμός με χαρακτηριστικά στρατιωτικά ΝΑΤΟ
- CSTO επίσης αντι ΝΑΤΟ
- EEU (Eurasian Economic Union) Ευρασιατική Ένωση
- AIIB (the new Chinese-founded Asian Infrastructure Investment Bank, το αντι ΔΝΤ και ατμομηχανή του πρότζεκτ διασύνδεσης της Ευρασίας με έργα υποδομής.
- NDB (η τράπεζα των BRICS New Development Bank)
Μετά τους παραπάνω οργανισμούς θα αναφέρω κάτι που πέρασε στα ψιλά, ή μάλλον σε κάτι που κυριολεκτικά απεκρύβει η ουσία του και η βαρύτητα του από την ειδησεογραφία, εγχώρια αλλά και αυτή του Δυτικού κόσμου. Ήταν η 7η σύνοδος των BRICS και η 15η σύνοδος του SCO (βλέπε παραπάνω) που έλαβαν χώρα ταυτόχρονα στο Μπασκορτοστάν.
Η διπλή αυτή σύνοδος έλαβε χώρα στις 8 με 10 Ιουλίου, την ίδια στιγμή που μπαίνανε η τελευταίες πινελιές στη συμφωνία της Δύσης (P5+1) με το Ιράν. Η ταυτόχρονη διεξαγωγή των δύο αυτών συνόδων η οποία ήταν και άτυπη σύναξη της Ευρασιατικής Ένωσης, ήταν, μια επίδειξη μαλακής δύναμης ενάντια στην αυτοκρατορική λογική της Ουάσιγκτον και τόνισε το εύρος και τη στρατηγικής σημασίας Σινορωσική συμμαχία.
Έδωσε την εντύπωση οτι το ρωσικό όραμα για την ανάδυση μιας ευρύτερης γεωπολικής και οικονομικής δομής με κέντρο την καρδιά της Ευρασίας βαίνει προς πραγμάτωση.Και σε αυτή τη δομή το Ιράν θα έχει κεντρικό ρόλο σαν ένας από τους σημαντικούς κόμβους της νέας ανερχόμενης δομής, η οποία, από μόνη της, θα έχει 3 δισεκατομύρια πληθυσμό, που δεν είναι βυθισμένος σε ωκεανούς μη βιώσιμου χρέους… Για αυτό δεν προξενεί καμμία εντύπωση, οτι στη κοινή διακήρυξη μόλις που γίνεται αναφορά στην ασφυκτυούσα από τη λιτότητα Ε.Ε. και αυτό, αναφορικά με τη συμφωνία με το Ιράν. Πρέπει να τονιστεί οτι στη διακύρηξη οι χώρες των BRICS και του SCO κλείνουν το μάτι και στο Αφγανιστάν καλώντας τους Ταλιμπάν να αφήσουν τα όπλα και την τρομοκρατία, με αντάλλαγμα την αναγνώριση τους ως νόμιμης αντιπολίτευσης και ενσωμάτωσης της χώρας στις δομές των παραπάνω οργανισμών.
Πέραν των στρατηγικών χασμάτων μεταξύ χωρών που μέχρι πρότινος ήταν θανάσιμοι ανταγωνιστές (βλ.Ινδία ,Κίνα, Πακιστάν) και τα οποία γεφυρώθηκαν, τρία ήταν τα σημαντικά γεωπολιτικά αποτελέσματα της συνόδου: Το πρώτο ήταν η εκκίνηση κατασκευής των «Νέων Δρόμων του Μεταξιού», ενός τεράστιου και πολύπλοκου πρότζεκτ δρόμων, αγωγών και σιδηροδρόμων οι οποίοι θα διατρέχουν όλη την Ευρασία και μέσω των οποίων θα γίνεται η διακίνηση ενέργειας, αγαθών και ανθρώπων, χωρίς την ανάγκη των θαλασσίων οδών που ελέγχονται από την Ουάσιγκτον.
Το δεύτερο, γεγονός, ήταν η επίσημη πρεμιέρα της NDB, της τράπεζας των BRICS, με κεφάλαιο έναρξης τα 50 δις δολάρια και που σύμφωνα με τον πρόεδρο της Kundapur Vaman Kamath, έχει τη δυνατότητα άμεσης συγκέντρωσης 400 δις και χρηματοδότησης έργων σε τοπικά νομίσματα, παρακάμπτοντας το δολλάριο εντελώς. Η τράπεζα αυτή μαζί με την άλλη κινεζική τράπεζα την AIIB θα είναι οι πυλώνες της πραγμάτωσης των «Νέων Δρόμων του Μεταξιού» και όχι μόνο . Και δεδομένης της πρόσβασης που θα έχουν και σε αγορές εκτός Ασίας όπως της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής, αλλά και χώρες της Ευρώπης μη μέλη της ΕΕ όπως τα Σκόπια και η Σερβία.
Το τρίτο αφορά το Ιράν. Με την συμφωνία για τα πυρηνικά, παύουν οι κυρώσεις εναντίον του, ξεδιπλώνεται μια απίστευτη δυναμική ανάπτυξης σε πάρα πολλούς τομείς και αποκτά στάτους μέλους στο SCO, καθιστώντας τον οργανισμό αυτό ένα G9. Το Ιράν έχει κεντρική θέση στο Ευρασιατικό κλαμπ.
Οι γεωπολιτικές συνθήκες λοιπόν, για τους Αμερικάνους και την ΕΕ αλλάζουν εντελώς. Διότι αυτό που έφτιαξαν όλα αυτά τα χρόνια, φτιάχτηκε με την διασπορά άδικων πολέμων και εξανδραποδισμού των αντιπάλων τους. Και το μόνο που απέμεινε για αυτούς, τώρα σα κύκνειο άσμα της αυτοκρατορίας τους είναι η διασπορά του χάους με την ελπίδα οτι η μάστιγα των Ισλαμιστών θα ανατρέψει τους σχεδιασμούς Ευρασιατικών δυνάμεων. Όμως η ανατολή είναι έτοιμη και έχει πάρει τις αποφάσεις της. Για αυτό και βλέπουμε Ρωσικά αεροσκάφη μετά από την πρόσκληση της νομίμου κυβερνήσεως της Συρίας, σύνομα δηλαδή βάση του καταστατικού του ΟΗΕ, να «μακελεύουν τους προστατευόμενους» της Ουάσιγκτον και της Δύσης γενικότερα. Και όπως φαίνεται θα ξεκινήσουν μεγάλες χερσαίες επιχειρήσεις με το Ιράν να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές. Το θέμα είναι τώρα αν και τι είδους αποφάσεις θα πάρει και η Ουάσιγκτον. Ας ελπίσουμε οτι θα πάρουν τις σωστές.
